ਈ-ਰਸਾਲਾ (e Magazine)

ਮਾਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਵਿਆਹੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੀ ਜਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਹਿਰ ਨੀ ਭਰਾ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਰੱਖਦੇ ਹੋਣ ਵੈਰ ਨੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਹੀ ਰੱਬ ਤੋਂ ਮੰਗਦੇ ਹੋਣ ਖੈਰ ਨੀ ਮਾਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਵਿਆਹੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੀ ਜਿੱਥੇ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ

ਚੁੰਨੀ ਤੇ ਪੱਗ ਦੋਵੇਂ ਔਰਤ ਤੇ ਮਰਦ ਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਤਾਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ |ਬੱਚਾ ਜਦੋ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਸਮਝਦਾਰ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਹੈ |ਉਸ ਸਮੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਚਰਚਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕਾਕਾ ਹੁਣ ਜਵਾਨ ਹੋਣ ਲਗ ਪਿਆ ਹੈ |ਇਸ ਦੀ ਪੱਗ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਰਸਮ ਕਰ ਲਈਏ |ਫਿਰ

ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਵਾਂ ਮੇਰੇ , ਚੁੰਜਾ ਨਾ ਮਾਰ ਉਏ ਅੱਲਾ ਦੇ ਕਰਨੇ ਮੈ ਤਾਂ, ਹਾਲੇ ਦੀਦਾਰ ਉਏ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਵਾਂ ਮੇਰੇ। ...................... ਹੱਡੀਆਂ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਮੇਰਾ ਖਾ ਲੈ ਤੂੰ ਮਾਸ ਕਾਵਾਂ ਤੂੰ ਮੰਨ ਲੈ ਅਰਜੋਈ ਮੇਰੀ ਤੇਰੇ ਮੈ ਵਾਸਤੇ

ਸਾਝੀਂ ਧਰਤੀ ਸਾਝਾਂ ਅੰਬਰ ਸਾਝੀਂ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਮਾਖਿਓਂ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲ ਨੇ ਏਹਦੇ ਜਿਓਂ ਦੁੱਧ ਵਿੱਚ ਮਿਸ਼ਰੀ ਘੋਲੀ ਗੁਰਮੁੱਖੀ ਦੇ ਵਾਰਸਿ ਹਾਂ ਅਸੀ ਗਭਰੂ ਪੁੱਤ ਪੰਜਾਬੀ ਗਿੱਧੇ ਲੁੱਡੀ ਭੰਗੜੇ ਪਾਈਏ ਪਾਉਣ ਦੇ ਅਸੀ ਹਿਸਾਬੀ ਕਿੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਨੱਚਦੇ

ਗ਼ਲ ਲਈ ਤੂੰ ਮੰਗਦੀ ਮਾਲਾ, ਮੋਤੀ ਦੱਸ ਮੈ ਂ ਕਿਥੋ ਂ ਭਾਲਾ , ਐਧਰ ਰਾਵਣ ਵੱਸਦਾ, ਓਧਰ ਵੱਸਦਾ ਕੰਸ, ਨੀ ਂ ਮੈ ਂ ਮੋਤੀ ਕਿਥੋ ਭਾਲਾ , ਮੋਤੀ ਤਾਂ ਚੁਗ ਗਏ ਹੰਸ। ਜ਼ਹਿਰ ਘੋਲਤੀ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰਾਂ , ਘਰ ਘਰ ਵਿੱਚ , ਦੇਖ ਪਈਆਂ ਖਾਰਾਂ , ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੇ

ਸਾਡੇ ਰੰਗਲੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ, ਗਿਆ ਚੰਦਰਾ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਲਗ ਨਜ਼ਰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਮਾਰ ਗਈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਲਾਮਾਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜੱਗ। ਜਿਹੜੇ ਗੱਭਰੂ ਚੁੰਗਦੇ ਸੀ ਮੱਝਾਂ ਬੁਰੀਆਂ, ਹੁਣ ਲਗ ਪਏ ਪੀਣ ਡਰੱਗ, ਡੌਲ਼ੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਸੀ ਫੜਕਦੇ, ਦਿਸਦੇ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਸੀ

ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਬਿਨ ਇਸ ਦੇ ਲੱਭਦਾ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ, ਕਿਹੜਾ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਕੈਨੇਡਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ, ਬਈ! ਅੱਜ ਕੈਨੇਡਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ... ਪਰਦੇਸ ਨੂੰ ਵਿਰਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜਦ ਵਾਪਿਸ ਫੇਰੀ ਪਾਂਦਾ ਸੀ ਪਿੰਡ

ਥਾਂ-ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੱਗ ਦੀ ਖੇਡ ਮਚਾਈ ਏ। ਆਪਣਾ ਹੀ ਘਰ ਸਾੜ ਰਹੇ ਹੋ, ਕਿਹੜੀ ਵਸਤ ਪਰਾਈ ਏ। ਪੱਥਰ, ਰੋੜੇ, ਡਾਂਗਾਂ, ਸੋਟੇ ਜੋ ਵੀ ਹੱਥ ਵਿਚ ਆ ਜਾਵੇ, ਭੀੜ ਤੰਤਰ ਨੇ ਜਿਧਰ ਦੇਖੋ ਅੰਨ੍ਹੀ ਲੁੱਟ ਮਚਾਈ ਏ। ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲੱਗ ਕੇ

ਸ਼ਹੀਦ ਕੌਮ ਦਾ ਸਰਮਾਇਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਰਮਾਇਆ ਉਦੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਸੰਭਾਲਣ ਯੋਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਅੱਗੋਂ ਨਾਮ ਸ਼ਹੀਦ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਸੁਨਾਮ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹੀਦ ਦਾ ਆ ਜਾਵੇ। ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਜਜਬਾਤ 21 ਸਾਲ ਤੱਕ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਦਬਾ

ਯਾਰੋ ਸ਼ਹਿਰ ਸੁਨਾਮ ਚ ਜੰਮਿਆ ਇੱਕ ਉਧਮ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰ ਓਹਨੇਂ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਜਲਿਆਂ ਵਾਲੇ ਬਾਗ ਦਾ ਓਹਦੋਂ ਗੋਰੀ ਸੀ ਸਰਕਾਰ ਜਾਲਮ ਵਰਤਾਇਆ ਕਹਿਰ ਉਨੀਂ ਸੌ ਉਨੀਂ ਨੂੰ ਉਡਵਾਇਰ ਚ ਹੈ ਸੀ ਬਹੁਤ ਹੰਕਾਰ ਜਾਲਮ ਤਿੰਨ ਸੌ ਉਨਾਸੀ ਨਿਹੱਥੇ ਮਾਰ ਤੇ ਬੈਠੇ ਜਲਿਆਂ