ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਪਾਲਕ ਜੀਵਾਂ ਦੀ, ਆਦਿ ਕਾਲ ਤੋਂ ਵਿੱਚ ਸੰਸਾਰ ।
ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ ਇਨਸਾਨ ਕਦੇ, ਮੇਰੀ ਸੁਣਦੇ ਨਹੀਂ ਪੁਕਾਰ ।
ਜੱਰਾ ਜੱਰਾ ਜਹਿਰੀਲਾ ਕਰਤਾ, ਜਹਿਰਾਂ ਦੇ ਦੇ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ,
ਮੈਂ ਵੀ ਤਾਹੀਓਂ ਜਹਿਰਾਂ ਵੰਡਦੀ, ਸਹਿਰ, ਪਿੰਡ ਤੇ ਵਿੱਚ ਬਾਜਾਰ।
ਨਿਰਮਲ ਨੀਰ ਸੀ ਸੀਨੇ ਵਗਦਾ, ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਦੇਂਦਾ ਠਾਰ,
ਲਾਲਚ ਖਾਤਰ ਮਾਨਵ ਜਾਤੀ, ਛੱਡਿਆ ਨਾ ਇਹ ਸੁੱਧ ਆਹਾਰ।
ਕਦੇ
ਅੱਜ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜਾਣਾ ਸਿਰਜਿਆ,ਗੁਰੂ ਮਨ ਵਿਚ ਲਈ ਧਾਰ।
ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਵੱਖਰੀ,ਹੁਣ ਹੋ ਜਾਊ ਫ਼ੌਜ ਤਿਆਰ।
ਮੁਗ਼ਲਾਂ ਦਾ ਕਰਨਾ ਖ਼ਾਤਮਾ,ਭੈੜੇ ਰਾਜ ਦਾ ਅਤਿਆਚਾਰ।
ਵਿਸਾਖੀ ਮਾਹ ਵਸਾਖ ਦੀ , ਬਣ ਜਾਣਾ ਖ਼ਾਸ ਤਿਉਹਾਰ।
ਅਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਲਹਿਰਾਈ ਗੁਰ - ਤਲਵਾਰ ।
ਕਿਹਾ ਸੀਸ ਇੱਕ ਹੈ ਮੰਗਦੀ ,ਸੁਣ ਲਓ ਹਾਜ਼ਰ ਵਿਚ ਦਰਬਾਰ ।
' ਭਾਈ ਦਇਆ ਰਾਮ ਉੱਠ
ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਬੋਲਣ , ਸੋਚਣ , ਸਮਝਣ , ਹੱਸਣ , ਖੇਡਣ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਵਧਣ ਦੀ ਦਾਤ ਬਾਕੀ ਜੀਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਅਧਿਕ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਹੈ । ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਬਾਕੀ ਜੀਵ – ਜੰਤੂਆਂ ‘ ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਲਾਹੇਵੰਦ ਕੰਮ ਲੈਣ ਲਈ ਦਿਮਾਗੀ ਸੂਝ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਪੁਚਕਾਰ ਕੇ ਅਤੇ ਡਰਾਵੇ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਬਹੁਤ ਫਾਇਦਾ ਲਿਆ ਹੈ ।