ਅਮਰੀਕਾ : ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਇਕ ਕੰਪਨੀ ਇਸ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਅਸਲ ‘ਚ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਐਰੀਜ਼ੋਨਾ ‘ਚ 200 ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਇਸ ਉਮੀਦ ‘ਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤਕਨੀਕ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਜਿਊਂਦੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੀਵਨ ਮਿਲਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਟੈਂਕੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਲਕੋਰ ਲਾਈਫ ਐਕਸਟੈਂਸ਼ਨ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ, ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਇਹਨਾਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ‘ਮਰੀਜ਼’ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਕੈਂਸਰ, ਅਧਰੰਗ, ਐਮੀਓਟ੍ਰੋਫਿਕ ਲੈਟਰਲ ਸਕਲੇਰੋਸਿਸ (ਏ.ਐਲ.ਐਸ.) ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਾਇਓਪ੍ਰੀਜ਼ਰਵਡ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ‘ਮਰੀਜ਼ਾਂ’ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਦੀ ਮਾਥਰਿਨ ਨੌਵਰਤਪੋਂਗ ਹੈ। ਇਸ 2 ਸਾਲਾ ਥਾਈ ਕੁੜੀ ਦੀ 2015 ਵਿੱਚ ਦਿਮਾਗੀ ਕੈਂਸਰ ਕਾਰਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਐਲਕੋਰ ਦੇ ਸੀਈਓ ਮੈਕਸ ਮੋਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਡਾਕਟਰ ਸਨ। ਦਿਮਾਗ ਦੀਆਂ ਕਈ ਸਰਜਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਕੁਝ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਬਿਟਕਾਇਨ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਦਿਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਲ ਫਿਨੇ ਵੀ ਅਲਕੋਰ ਦੇ ‘ਮਰੀਜ਼’ ਹਨ। 2014 ‘ਚ ਅਧਰੰਗ ਨਾਲ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਇੱਥੇ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਕੈਰੀਓਪ੍ਰੀਜ਼ਰਵੇਸ਼ਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮ੍ਰਿਤਕ ਐਲਾਨੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਰੀਜ਼ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਖੂਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤਰਲ ਪਦਾਰਥ ਕੱਢ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰਸਾਇਣ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੰਡੇ ਤਾਪਮਾਨ ‘ਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕੱਚ ਵਰਗਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਲਕੋਰ ਲੈਬ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ ਦਾ ਖਰਚਾ 1.65 ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਹ ਖਰਚਾ ਸਿਰਫ ਦਿਮਾਗ ਲਈ 67 ਲੱਖ ਹੈ। ਐਲਕੋਰ ਦੇ 1,400 ਬਚੇ ਹੋਏ ਮੈਂਬਰ ਇਸ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਜੀਵਨ ਬੀਮਾ ਦੀਆਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਬੈਨੀਫਿਸ਼ੀਅਲਰੀ ਬਣਆ ਕੇ ਕਰਦੇ ਹਨ।
